AĞAÇLANDIRMA
VE SİLVİKÜLTÜR ŞÜBE MÜDÜRLÜĞÜ
ORMANLARIMIZDA UYGULANACAK
SİLVİKÜLTÜREL
ESASLAR VE
İLKELER
Silvikültür; planlı olarak yeni ormanların kurulması,
bu ormanlarla birlikte doğal olarak yetişmiş ormanların bakımı, gençleştirilmesi
ve bu ormanların kendisinden istenilen fonksiyonları en iyi ve sürdürülebilir
bir şekilde devam ettirmesi ile uğraşan bir bilim dalıdır.
Silvikültürün esas amacı, ormanlarda en az masrafla
mevcut ekolojik şartların mümkün kıldığı ekonomik, ekolojik ve sosyal
fonksiyonların en yüksek kalite ve kantitede, toplumun ihtiyaçlarını devamlı
olarak karşılayacak şekilde üretilmesini sağlamak ve bu fonksiyonları en iyi
şekilde yerine getirebilecek nitelikte dış etkilere dayanıklı ormanlar meydana
getirmektir.
Kısaca ifade etmek gerekirse silvikültür;
-Biyotik ve abiyotik tehlikelere karşı sağlıklı ve
stabil ormanların kurulmasını,
-En yüksek miktar ve kalitede sürekli olarak orman
ürünleri üretiminin sağlanmasını,
-Ormanın çeşitli ekolojik, ekonomik ve sosyal
fonksiyonlarının sürekli ve en iyi şekilde sağlanmasını kendisine amaç
edinir.
Silvikültürün kendisi bir amaç değil, amaçlara ulaşmada
kullanılan en önemli araçtır. Ormanların sürdürülebilirliği ancak silvikültürel
sistemlere dayalı uygulamalarla gerçekleştirilebilir.
Silvikültürel uygulamalara yol gösteren
ilkeler, ormanlardaki ağaç türleri, kuruluş özellikleri ve işletme amaçlarına
göre belirlenmektedir. Ancak, bu husus Ülkemizin sahip olduğu çok
farklı iklim bölgeleri, ormanlarımızın yapısı, farklı jeolojik
oluşumlar ve topoğrafik özellikler nedeniyle çok büyük farklılıklar
gösterebilmekte ve önem taşımaktadır.
Bu nedenle; Mevcut ormanlarımızı oluşturan ağaç
türlerinin biyolojik ve silvikültürel özellikleri ile, yetişme ortamı şartları
dikkate alınarak “Kesime Olgunluk Çağı”na gelmiş koru ormanlarımızı
gençleştirmek, gençleştirilen alanları optimal kuruluşa kavuşturmak, biyotik ve
abiyotik zararlılara karşı daha dayanıklı bir yapı kazandırmak amacı ile gelişme
çağlarına uygun silvikültürel bakımlarını yapmak, bozuk orman alanlarını
rehabilite etmenin yanı sıra, bozuk baltalık alanlarını imar-ihya ederek verimli
korulara dönüştürmek, sosyal problemlerin giderildiği baltalık
ormanların koruya dönüştürülmelerini sağlamak amacıyla yapılacak teknik ve idari
işlemlerin esaslarının ana hatlarıyla belirlenmesi gerekmektedir.
Ayrıca, son yıllarda bütün dünyada artan ormansızlaşma,
çevre sorunları ve küresel ısınmanın yanı sıra ormanların karbon tutmadaki
rolleri ile ekolojik-sosyal fonksiyonlarının öneminin artması sonucunda “Doğaya
Yakın Ormancılık” anlayışı ve uygulamaları
da ön plana çıkmıştır.
Ormanlarımız ve Ormancılığımız meydana gelen bu değişim
ve gelişmelerden etkilenmekte, bu konudaki silvikültürel esaslar ve ilkelerin
yeniden düzenlenmesi gerekmiştir.
